Μπλα μπλα και ευχές για καλή χρονιά!

 

Αρχικά, Καλή Χρονιά σε όλους! Το γεμάτο αναστατώσεις 2021 έφυγε. Για κάποιους ο χρόνος πέρασε σαν αστραπή, για άλλους φάνηκε σαν μια δεκαετία ενώ για αρκετούς συνανθρώπους έμεινε στάσιμος καθώς κόπηκε το νήμα τους απότομα και άδικα. Θέλω να ελπίζω πραγματικά πως το 2022 θα είναι πιο… βατό για όλους μας. Ίσως είναι πραγματικά η μοναδική χρονιά για την οποία εύχομαι τόσο έντονα την υγεία του κόσμου αλλά και την δύναμη, και ίσως να μην είμαι η μόνη. Καλή χρονιά λοιπόν, και είθε να ανταπεξέλθουμε όλοι κάπως καλύτερα στις νέες προκλήσεις.

Εμένα το ’22 με βρήκε με την γυναίκα μου και το παιδί μας τον Σετ στο καναπέ, χουχουλιασμένους κάτω από μια κουβέρτα χαζεύοντας τηλεόραση και τρώγοντας άφθονη βασιλόπιτα. Ήταν μια αλλαγή γεμάτη αγάπη, ζεστασιά και εύθυμο χαρακτήρα. Και ίσως λίγο παραπάνω φαγητό, από ότι συνήθως, αλλά αυτό δεν είναι πάντα κακό. Κατάφερα και μαγείρεψα ολομόναχη το γιορτινό τραπέζι της παραμονής με μεγάλη επιτυχία. Ναιιι! Υπέροχο; Πρώτη χρονιά σε δικό μου σπίτι και κατάφερα να μαγειρέψω κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Προσωπικά ήταν μεγάλο κατόρθωμα το οποίο μου έφτιαξε το κέφι και έφαγα με μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Ξέρετε, είναι το σκεπτικό τύπου: «Α, εγώ το έκανα τόσο τέλειο! Ας φάω ένα ακόμα πιάτο για να με παινέψω». Και εν τέλει έτσι έγινε. Έφαγα ένα πιάτο παραπάνω για χάρη μου και η γυναίκα μου δύο ακόμα για να μπορέσει το ευχαριστηθεί όσο καλύτερα γινόταν. Υπήρξαν ευτράπελα στη διαδικασία αλλά είναι όλα μέσα στο πρόγραμμα. Γιατί δεν έχει πλάκα καθόλου να μαζεύεις μισό ψιλοκομμένο κρεμμύδι από το πάτωμα, να κυνηγάς τον γάτο να μην το φάει και στο τέλος να ξεχνάς να προσθέσεις τα κάστανα που καθάριζε και τσιμπολογούσες για κανά δεκάλεπτο. Το αποτέλεσμα, παρόλα αυτά ήταν πέρα για πέρα ικανοποιητικό.

Ανήμερα, περάσαμε στα πεθερικά με ακόμα περισσότερο φαγητό, γέλια, τηλεόραση, ζεστή σοκολάτα και αρκετή κόλα για να μπορέσουμε να χωνέψουμε. Να επισημάνω και τη βασιλόπιτα; Ή τα εκλεκτά εκείνα σοκολατάκια στο χρυσό περιτύλιγμα με την απίθανη γεύση; Ε, νομίζω δεν χρειάζεται να αναφέρω πως όταν γυρίσαμε στο σπίτι το βράδυ, πέσαμε για ύπνο από τις εννιά με γεμάτες κοιλιές και χαμόγελα ζεστής -  ζεστής ικανοποίησης. Μπορεί να μην βρήκαμε τις κάλτσες μας τίγκα στα ζαχαρωτά και τις σοκολάτες αλλά το τραπέζι πρόσφερε την ίδια ακριβώς αίσθηση χαράς και ευτυχίας. Ο Σετ, από την άλλη, άραζε στον καναπέ προσπαθώντας να βρει τρόπο να κλέψει κανένα κομμάτι βασιλόπιτας παραπάνω.

 

Η δεύτερη μέρα του χρόνου ήταν από τις πιο όμορφες. Πήγαμε θέατρο και πιο συγκεκριμένα στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά για να παρακολουθήσουμε τη παράσταση «Το Μινόρε». Δεν έχω λόγια να περιγράψω την ανατριχίλα, τη συγκίνηση που νιώθαμε σε κάθε σκηνή και με κάθε ερμηνεία των ταλαντούχων αυτών ηθοποιών. Η ιστορία του πειραιώτικου ρεμπέτικου σε 2 ώρες μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των χαρακτήρων. Είναι πραγματικά ένα μαγευτικό οπτικο ακουστικό θέαμα που πρέπει να δουν τόσο οι λάτρεις αυτού του είδους αλλά και όσοι θέλουν να μάθουν κάτι παραπάνω. Δεν σας κάνω καθόλου πλάκα, η ανατριχίλα είναι εξωπραγματική.

 

Σε γενικές γραμμές η αρχή του χρόνου για μένα ήταν ελπιδοφόρα και με γέμισε με όμορφες στιγμές οι οποίες με τον δικό τους τρόπο θα αποτελέσουν τα θεμέλια για να με στηρίξουν σε ό,τι έρχεται. Το ίδιο ελπίζω για όλους σας. Βλέπετε, είναι συχνό φαινόμενο, να παραμένουμε προσκολλημένοι στα άσχημα και να αγνοούμε όσες όμορφες και υπέροχες στιγμές ζήσαμε, οι οποίες αρκετές φορές είναι και περισσότερες. Ο χρόνος μας προσπερνάει και το παίρνουμε χαμπάρι σχετικά αργά. Κρίμα δεν είναι; Κρίμα δεν είναι να περνάνε μπροστά από τα μάτια μας τόσες ευκαιρίες και να τις αγνοούμε; Ξέρω, μακρηγορώ αλλά μην ανησυχείτε τελειώνω.

 Η άφιξη του επιδιορθωμένου λαπτοπ μου θα μου προσφέρει ένα μεγάλο έναυσμα για περισσότερη δημιουργία και υλικό για το μπλογκ. Άρθρα, ιστορίες, πολυλογία σαν τη συγκεκριμένη, δημιουργίες και ό,τι άλλο ακόμα μπορεί να σκεφτώ και να θελήσω να μοιραστώ μαζί σας. Ας ξεκινήσουμε αυτή τη χρονιά με ένα χαμόγελο και μια ζεστή αγκαλιά και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν με τη σειρά τους.

Σας φιλώ,

~Christy.