Almost Blue
Έκλεισε πίσω του την πόρτα με ένα απαλό κρότο. Την κλείδωσε από τρείς φορές και στάθηκε κοιτώντας τον χώρο που απλωνόταν μπροστά του με όση απάθεια όση τον κατείχε ήδη από το ξεκίνημα της ημέρας. Ξεκούμπωσε το παλτό του και το άφησε να κρεμαστεί άτσαλα στον καλόγερο δίπλα του. Σειρά είχαν τα μανικετόκουμπα, τα οποία και έλυσε με μεγάλη ευχαρίστηση. Δίπλωσε τα μανίκια ως το ύψος των αγκώνων του και χαλάρωσε τον σφιχτό κόμπο της γραβάτας του. Με ένα άγγιγμα του δείχτη του, άνοιξε τον διακόπτη και το σαλόνι λούστηκε σε θερμό άχαρο φως. Σίγουρα είχε έρθει η στιγμή να τηλεφωνήσει στη Κέλλυ να περάσει και να καθαρίσει το διαμέρισμά του. Δεν υπήρχε κάποια δυσάρεστη δυσοσμία, ούτε βρώμα στα πατώματα και στους τοίχους. Ακαταστασία μόνο από πεταμένα ρούχα και εφημερίδες. Πάντα υποσχόταν στον εαυτό του πως θα μάζευε όταν θα επέστρεφε από την δουλειά και πάντα επέλεγε να περάσει το βράδυ με ένα καλό ποτήρι ουίσκι στο ένα χέρι και ένα απολαυστικό τσιγάρο στο άλλο. Ναι, το επόμενο πρωινό σ
