Εισαγωγή στον συναρπαστικό κόσμο του Wuxia!

Καλησπέρα στην όμορφη παρέα!

Λοιπόν, μετά από πολύ - πολύ ώριμη σκέψη, κάνα δυο κουπάκια τσαγιού και αφού έβαλα μερικά πράγματα κάτω αποφάσισα κάποιες μέρες μέσα στην εβδομάδα να αναρτώνται μικρές και λαχταριστές πληροφορίες όσον αφορά τον κόσμο στον οποίο εξελίσσεται η ιστορία της «Κατάρας του Σένγκαο». Καθώς πρόκειται για ένα είδος σχεδόν άγνωστο στον ελληνικό χώρο του βιβλίου, θα ήταν χαρά μου να σας πάρω από το χέρι και να σας ξεναγήσω σε αυτόν, ξεκινώντας πρώτα από τα πιο γενικά ερωτήματα π.χ. τι είδος φαντασίας είναι, έως και τις πιο ειδικές απορίες όπως ποια είναι η φύση της ομάδας του Γου Σι και των αδερφών του (όλες στοχευμένες γιατί δεν είμαστε τίποτα τυχαίοι τύποι εδώ μέσα).
            Σήμερα, λοιπόν, ξεκινάμε από το μηδέν (0) και θα σας ξεναγήσω στον υπέροχο κόσμο των βιβλίων wuxia/xianxia/xuahuan, με το τελευταία να είναι και το είδος που ανήκει η Κατάρα του Σένγκαο.
           

            Τι λέτε; Βουτάμε μαζί;

            Τέλεια!

            Λοιπόν-

            Ρε Christy, τι είναι αυτά τα αλαμπουρνέζικα που γράφεις πιο πάνω;

            Βασικά είναι κινέζικα και πρόκειται για το βασικό λογοτεχνικό είδος wuxia (γού-σιά) με τα άλλα δύο να αποτελούν υποκατηγορίες του. Ένα πράγμα σαν το φανταστικό στο οποίο ανήκουν κοντά στα χίλια δευτερεύοντα είδη. Wuxia, λοιπόν που σημαίνει σε απλή και ελεύθερη μετάφραση «ήρωες πολεμικών τεχνών». Ο βασικός γνώμονας είναι οι ιστορίες που ακολουθούν τους ήρωές μας σε ένα ταξίδι αναζήτησης δικαιοσύνης και προστασίας των αδύναμων, μιας και οι ίδιοι δεν υπηρετούν κάποιον άρχοντα αλλά μάλιστα προέρχονται από κατώτερες τάξεις. Ένας ήρωας wuxia λειτουργεί με έντονη την αίσθηση του ήθους και του ιπποτισμού, ενώ οι εξαιρετικές ικανότητες στις πολεμικές τέχνες προκαλούν δέος και συναρπάζουν τον αναγνώστη.

            Ωραία αυτά. Αλλά τί είναι ακριβώς το wuxia?

            Να ξεκινήσουμε από την αρχή λίγο. Το είδος αυτό υπάρχει για τουλάχιστον 2000 χρόνια (!!) και όχι δεν είναι τυπογραφικό λάθος ούτε υπερβολή μιας και μιλάμε για έναν από τους αρχαιότερους πολιτισμούς. Σίγουρα σε καμία περίπτωση το ύφος και το περιεχόμενο δεν ήταν ίδιο με τα μεταγενέστερα κείμενα και ούτε υπάρχει εξακριβωμένη ημερομηνία για τη πρώτη εμφάνιση. Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως ονομάστηκε έτσι με βάση του Ιαπωνικού είδους Bukyo το οποίο εξιστορούσε περιπέτειες των γνωστών σε όλους μας σαμουράι. Έτσι, οι φίλοι μας οι Κινέζοι αποφάσισαν πως είχαν να πουν δικές τους ιστορίες, με φόντο τα δικά τους εξωτικά τοπία και κεντρικούς χαρακτήρες άτομα με τεράστιο ταλέντο στις πολεμικές τέχνες και φιλάνθρωπους. Και αυτή η συνταγή έφερε μεγάλη επιτυχία…η οποία με τη σειρά της προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Τι εννοώ;
            Θα ταξιδέψουμε γύρω στο 1300 με αρχή τη Δυναστεία των Μινγκ (1368-1644) και τέλος τη Δυναστεία Τσινγκ (1644-1911). Παρόλο που υπήρξε μεγάλη άνθιση και ζήτηση και αγάπη από τον λαό για τις περιπέτειες αυτές, παρατηρήθηκε από τους ηγεμόνες πως τα βιβλία αυτά ‘φύτευαν’ την ιδέα επανάστασης και αξίες επικίνδυνες για τη θέση τους στα όχι και τόσο μορφωμένα μυαλά του απλού λαού. Ο φόβος εξεγέρσεων λοιπόν πρότρεψε όσους βρίσκονταν σε εξουσία να απαγορέψουν την κυκλοφορία τέτοιων διηγημάτων. Ως αποτέλεσμα, πολλά έργα εκείνων των περιόδων χάθηκαν και το είδος δεν εξελίχθηκε όπως έπρεπε. Για ακόμα μια φορά παρατηρούμε πως η μόρφωση του λαού είναι ίσως και το ισχυρότερο όπλο του ενάντια στους τυράννους του.
            Έπρεπε να έρθει το έτος 1919 για να παρουσιαστεί ένα νέο, ανεπτυγμένο και ίσως διαφορετικό wuxia το οποίο θα ερχόταν σε ρήξη με τις αρχαίες πατροπαράδοτες παραδόσεις και τις ξεπερασμένες πλέον αξίες του Κομφουκιανισμού. Η περίοδος μεταξύ 1960-80 θεωρείτε η πιο σημαντική και εκρηκτική εποχή για το αγαπημένο μας είδος με έναν καταιγισμό αριστουργημάτων  από πολυτάλαντους συγγραφείς που κατέστησαν το είδος ξανά στα σημαντικότερα της χώρας τους.
            Φυσικά τίποτα δεν με σταματάει από το να απλωθώ περαιτέρω πάνω στην ιστορία του είδους (καταραμένη θεωρητική κατεύθυνση) αλλά πιστεύω πως θα κουράσω οπότε η θεωρία λαμβάνει τέλος εδώ.

 

            Και καλά, είναι τόσο διαδεδομένο είδος που αποφάσισες να γράψεις τις δικές σου ιστορίες;

            Βασικά, ναι. Περίπου. Η πρώτη μου ever επαφή με το συγκεκριμένο είδος ήταν όταν αγόρασα το μυθιστόρημα «Το Βιβλίο και το Ξίφος» του Dr. Loui Cha (ή Jin Yong), ένα από τα ελάχιστα έργα που μεταφράστηκαν στην ελληνική γλώσσα και ένα από τα ωραιότερα βιβλία που διάβασα ποτέ, για το οποίο φυσικά θα κάτσω να γράψω στο μέλλον. Μετά, ήρθαν οι ταινίες πολεμικών τεχνών και η αγάπη απλά μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο.
            Φυσικά πλέον με τη βοήθεια του διαδικτύου, σε διάφορες πλατφόρμες μπορείτε να βρείτε βιβλία του είδους και να τα απολαύσετε αλλά μόνο στην αγγλική γλώσσα. Ακόμα, ταινίες και σειρές υπάρχουν δεκάδες και μιας και βρισκόμαστε σε περίοδο ακμής της συγκεκριμένης πλατφόρμας, το Netflix μπορεί να σας παρουσιάσει μοναδικά έργα και διαμάντια. Αρκεί, να έχετε όρεξη και να ψαχτείτε για κάτι τελείως διαφορετικό από τις καθιερωμένες ταινίες του Χολιγουντ.
           

                 Πριν αναφέρθηκαν και αλλά δύο είδη. Γιατί δεν τα αναφέρεις;

            Μη με φάτε, ναι; Λοιπόν, προφανώς μιλάμε για τα xianxia και xuanhuan τα οποία αποτελούν υποκατηγορίες του wuxia και αγγίζουν το φανταστικό. Μιλάμε για τρομερά πλάσματα, δράκους, θεότητες με πανούργα σχέδια και βρωμερά εγκλήματα σε εξωτικές τοποθεσίες και κάποιες φορές πέρα από τον κόσμο των θνητών! Στο xianxia, επικρατούν τα στοιχεία μαγείας και ο ήρωάς μας έχεις ως απώτερο σκοπό την αθανασία, ενώ ο οι αξίες και τα ήθη του βουδισμού και του ταοϊσμού είναι από τους βασικούς πυλώνες του έργου. Το xuanhuan, από την άλλη, επικεντρώνεται κυρίως στο φανταστικό, προσφέροντας μεγαλύτερη ελευθερία στη δημιουργικότητα του συγγραφέα χωρίς περιορισμούς στην απεικόνιση της θρησκείας. Εδώ βέβαια ανήκουν και οι ιστορίες που δημιουργώ και ο κόσμος στον οποίο εξελίσσονται για τον οποίο φυσικά θα μιλήσουμε σε επόμενη ανάρτηση.

 ~~~~

            Η αλήθεια είναι πως ο δυτικός πολιτισμός έχει το κακό να αφήνει πέρα ό,τι διαφορετικό και να το ‘σκεπάζει’, με αποτέλεσμα οι κουλτούρες και τα έργα άλλων λαών να μένουν στην αφάνεια και να μην αναγνωρίζονται όπως πρέπει. Είναι θλιβερό τόσο για εκείνους αλλά και για εμάς που κατά κάποιο τρόμο μας απαγορεύεται να πειραματιστούμε και να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Ένα από τα καλά επιτεύγματα του internet είναι πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να σε φέρει σε επαφή με όσα θεωρούμε ξένα και άγνωστα. Σε αυτή την κατηγορία, λοιπόν, για εμένα κατατάσσεται το Asian fantasy και η λογοτεχνία γενικά της Ανατολής. Ίσως η αποστροφή μου στην νοοτροπία αυτή των ‘λευκών’ να με ώθησε στο να δημιουργήσω κάτι διαφορετικό από όσα διάβαζα όλα τα χρόνια. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως γυρνάω την πλάτη μου σε όλα τα υπόλοιπα. Απλά, απέκτησα έναν ακόμα έρωτα.
            Αν έχετε χρόνο και μεράκι μπορείτε να ψάξετε περαιτέρω για το είδος ακόμα και να χαζέψετε ταινίες που θα σας μαγέψουν. Ακόμα και για τους gamerαδες μπορώ απλά να προτείνω το παλιό καλό Jade Empire της Bioware (της παλιάς καλής εταιρίας που αργότερα έβγαλε και το Star Wars: Knights Of The Old Republic).

 

            Αυτά για το πρώτο κομμάτι αυτής της…σειράς. Μια πρώτη επαφή/θεωρία με το είδος το συγκεκριμένο. Όταν επανέλθω θα σας φέρω τις πρώτες ιδέες και τη γέννηση του κόσμου του Γου Σι και των αδερφών του. Σας αφήνω με ένα εκπληκτικό κομμάτι, και μεταξύ μας *γκουχουγκουχου* δείτε είτε το Τίγρης και Δράκος, ή το Hero  για επική εμπειρία του wuxia.

Μουσική επιμέλεια από τον μοναδικό Shigeru Umebayashi (In the Mood for Love)

Μέχρι να τα ξαναπούμε καλοί μου φίλοι!