Μουσικά Μονοπάτια: Buck-Tick

 Καλημερίζω όλους σας σε αυτή τη νέα εβδομάδα. Ξέρω, ξέρω, οι Δευτέρες είναι ολίγον τι απαιτητικές και καθόλου αρεστές αλλά στο τέλος το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τη διασχίσουμε όσο καλύτερα και ευχάριστα μπορούμε.

            Προσωπικά, είμαι ευγνώμων που η δουλειά μου με κάνει να ανυπομονώ για το ξεκίνημα της κάθε εβδομάδας οπότε είναι ένα μικρό θετικό λιθαράκι θα έλεγα. Από εκεί και μετά, η ιεροτελεστία μου είναι ζεστό καφεδάκι τώρα που πέφτει η θερμοκρασία – αργότερα θα μετατραπεί σε ζεστό τσάι – μουσική ανάλογη της ψυχολογίας και του συναισθηματικού μου κόσμου και φυσικά σημειώσεις όσον αφορά τις ιστορίες μου.

            Σήμερα όμως, έχω κάτι διαφορετικό. Θα ταξιδέψουμε για λίγο κάποια χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στο 1983, και από την πανέμορφή μας χώρα θα κάνουμε ένα ‘μικρό’ άλμα για να φτάσουμε στην Ιαπωνία.

Buck – Tick: οι Cure της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου

Βρισκόμαστε στη πόλη Fujioka και το έτος είναι το 1983. Δύο φίλοι, ο Hisashi Imai και ο Yutaka Higuchi, αποφασίζουν να ακολουθήσουν το πιο τρελό όνειρο: να δημιουργήσουν μια μπάντα και να παίζουν μουσική. Γιατί όμως τρελό; Τα δύο παιδιά δεν είχαν ιδέα από όργανα. Θαυμάζω όμως τη τόλμη τους και την επιμονή τους. Ξεκίνησαν λοιπόν από το μηδέν, με τον Imai να μαθαίνει κιθάρα και τον Higuchi μπάσο, ο οποίος δεν άργησε να καλέσει και τον παιδικό του φίλο Hidehiko Hoshino. Η αρχική του πρόταση ήταν να γίνει ο τραγουδιστής του συγκροτήματος καθώς ήταν ψηλός και ομορφότερος από τους υπολοίπους. Αρνήθηκε όμως, παίρνοντας τη θέση του κιθαρίστα που τόσο πολύ ήθελε. Τραγουδιστής έμελλε να γίνει ο Araki, φίλος του Imai και ντράμερ μια επαναστατική και μοναχική φιγούρα από το σχολείο του Imai, ονόματι Atsushi Sakurai.
            Το σχήμα αυτό κράτησε για περίπου δύο χρόνια αλλάζοντας μάλιστα το όνομα αρκετές φορές ώσπου να αποφασιστεί το Buck – Tick, μια καλλιτεχνική προσέγγιση της λέξης bakuchiku, δηλαδή πυροτέχνημα. Το 1985, η μουσική τους είχε εξελιχθεί και ο Araki αδυνατούσε να προσαρμοστεί στις πιο απαιτητικές νότες, με αποτέλεσμα η μπάντα να αναγκασθεί και να τον απολύσει, αντικαθιστώντας τον με τον Atsushi Sakurai ο οποίος παραμένει μέχρι και σήμερα, σχεδόν 40 χρόνια μετά, ο front man του συγκροτήματος.
           Η μουσική τους είναι ιδιαίτερη, αισθησιακή και σε προσκαλεί στο να χορέψεις στους τρελούς ρυθμούς της, ενώ η εξαιρετικά αιθέρια φωνή του Sakurai σε μαγεύει χωρίς προηγούμενο. Όσον αφορά το είδος, πειραματίστηκαν και δοκίμασαν διάφορα, ξεκινώντας από punk ακούσματα και καταλήγοντας σε ένα πιο ροκ στυλ, απόδειξη πως όσο ωρίμαζαν οι ίδιοι τόσο ωρίμαζε και η μουσική που δημιουργούσαν. Οι ίδιοι, μάλιστα, έχουν αναφέρει πως μεγάλο κομμάτι της έμπνευσής του αποτέλεσαν τεράστια ονόματα του Δυτικού ροκ, και πιο συγκεκριμένα η Βρετανική post – punk του 1970 και ’80.

Οι Buck - Tick την δεκαετία του 1990. Πάνω αριστερά:
Hidehiko Hoshino(κιθάρα), Toll Yagami (ντραμς), Hisashi Imai (θέρεμιν).
Κάτω αριστερά: Atsushi Sakurai (φωνητικά) και Yutaka Higuchi (μπάσσο). 

            Εξαίρετο άκουσμα και προσωπικό αγαπημένο είναι το τραγούδι Dress το οποίο καταφέρνει να σε κερδίσει με ένα πολύ απλό και κομψό video που σου δίνει μια γερή γεύση από το εύρος της μπάντας. Μάλιστα, το τραγούδι αυτό γράφτηκε ως μια ωδή προς τη μητέρα του Sakurai καθώς την έχασε την ίδια χρονιά. Ο μελαγχολικός χαρακτήρας της μουσικής και των στίχων, καθώς και τα μαύρα ρούχα του ίδιου του τραγουδιστή σε συνδυασμό με την νωχελική του στάση ( βρίσκεται είτε καθισμένος σε μια καρέκλα ή όρθιος, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κλιπ, που τον διακατέχει μια απίστευτη ενέργεια). Αν πάλι θέλετε να ακούσετε ένα πιο . . . περίεργο κομμάτι θα σας συνιστούσα το Die και για πιο χορευτικές καταστάσεις το M A D. Όποιο όμως και να διαλέξετε, ακόμα και αν ψαχτείτε στο youtube θα παρακολουθήσετε μια τεράστια γκάμα ακουσμάτων, ποιητικών στίχων και οπτικών εφέ. Κι αν σας κερδίσουν, στο google θα βρείτε εύκολα τη μετάφραση των στίχων των τραγουδιών, ανακαλύπτοντας και τη ποιητική διάσταση του συγκροτήματος. Εγώ, απλόχερα θα σας προσφέρω εκείνους του μοναδικού και λατρεμένου Dress:

Kagami no mae de kimi to madoromu usubeni no yubisaki

(I dozed off with you in front of the mirror, with light crimson fingertips)

Sono te wa fui ni yowa sa wo misete kuchibiru wo fusaida

(Your hand suddenly shows me my weaknesses, and closes my lips)

Ano hi kimi to yakusoku wo kawashita

(On that day, we made a promise to each other)

Ima wa futari omoi dasezu ni

(Now, neither of us can remember it) 

Taikutsu na uta ni mimi wo katamuke mado no soto mitsumeru

(I listen to a boring song, and stare out the window)

Boku wa doresu wo matoi odotte miseyou neratteru kai oshiete

(You show me yourself dancing, and I follow your dress with my eyes; what are you aiming for? Tell me)

Itsu ka kaze ni sarawarete yuku darou

(One day, I'll probably be carried off by the wind)

Ima wa futari omoi dasezu

(Now, neither of us can remember it)

Boku wa naze kaze no you ni kiri no you ni ano sora e to ukabu yowa ga nai naze

(Why am I not like the wind, like the mist; why are there no feathers that float up to the sky)

Hoshi no you ni tsuki no you ni subete tsutsumu ano yoru e to shizumu hane ga nai aa

(Why am I not like the stars, like the moon, enveloped by everything; why are there no feathers that sink down into the night)

Wasurenai de ai afureta ano hibi

(Don't forget those days that overflowed with love)

Kimi no kao mo omoi dasezu ni

(I can't remember your face)

Itsu ka kaze ni kaki kesarete yuku darou

(One day, the wind will erase it)

Ima wa futari omoi dasezu

(Now, neither of us can remember it) 

Boku wa naze kaze no you ni kiri no you ni ano sora e to ukabu yowa ga nai naze

(Why am I not like the wind, like the mist; why are there no feathers that float up to the sky)

Hoshi no you ni tsuki no you ni subete tsutsumu ano yoru e to shizumu hane ga nai aa

(Why am I not like the stars, like the moon, enveloped by everything; why are there no feathers that sink down into the night) 

Boku wa naze kaze no you ni kiri no you ni ano sora e to ukabu hane ga nai naze

(Why am I not like the wind, like the mist; why are there no feathers that float up to the sky) 

Kono ai mo kono kizu mo natsukashii ima wa itoshikute itami dasu

(This love and these wounds are nostalgic; now they start to hurt with love, ah)

 

     Οι Buck – Tick, τα πυροτεχνήματα της Ιαπωνίας, θεωρούνται έως και σήμερα ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα της χώρας για το είδος τους, με πάνω από 20 albums στο ενεργητικό τους τα οποία όλα άγγιξαν και αγγίζουν τις κορυφές των charts. Η μουσική τους και η σταδιοδρομία  τους ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες του χώρου να κάνουν εκείνο το ένα τολμηρό βήμα που χρειάζονταν για να ξεκινήσουν το δικό τους μονοπάτι. Δώστε, λοιπόν, στους γηραιούς της Ιαπωνικής punk μια ευκαιρία και σας υπόσχομαι πως θα παρασυρθείτε στη τρελή αυτή μουσική τους.